Dzięki staraniom Krajowej Rady Doradców Podatkowych korzystanie z Systemu Wymiany Informacji o VAT VIES (VAT INFORMATION EXCHANGE SYSTEM) stało się łatwiejsze. Już od 1 lutego br. doradcy podatkowi mają możliwość weryfikacji numerów identyfikacyjnych VAT kontrahentów z państw Unii Europejskiej korzystając z formularzy w języku polskim, zawartych na stronie internetowej Komisji Europejskiej. To kolejny efekt udanej współpracy samorządu doradców podatkowych z resortem finansów. Mimo udostępnienia aplikacji w ponad 20 językach krajów unijnych np.: węgierskim, słowackim, estońskim, system ten nie był dostępny w języku polskim. Problem dotyczył również innych informacji zawartych na witrynie internetowej Komisji np. zastrzeżeń związanych z tą usługą.
W dniu 4 września 2007 r. Przewodniczący KRDP Zbigniew Maciej Szymik wystąpił z prośbą do ówczesnej Minister Finansów prof. dr. hab. Zyty Gilowskiej o spowodowanie, aby formularze używane w systemie VIES vat ue w domenie Komisji Europejskiej były dostępne również w języku polskim.
System Wymiany Informacji o VAT - VIES (VAT Information Exchange System) jest elektronicznym środkiem transmisji informacji dotyczących aktywności numerów VAT, podmiotów zarejestrowanych na terenie Unii Europejskiej. Nie istnieje baza VAT na poziomie Wspólnoty. Informacje są gromadzone i wprowadzane do bazy danych przez administracje krajowe. Weryfikacja polega na połączeniu się z krajowym rejestrem podatników VAT w wybranym Państwie Członkowskim. Zapytanie skierowane do bazy danych jest przesyłane za pośrednictwem bezpiecznej usługi Intranetu łączącego krajowe administracje Celno-Podatkowe, a odpowiedź jest odsyłana w ciągu kilku sekund. Dane dostarczane są w czasie rzeczywistym. Wiadomość z zapytaniem o aktywność numeru jest przesyłana do Państwa Członkowskiego, które nadało dany numer VAT.
Celem powstania systemu jest umożliwienie podmiotom zaangażowanym w dostawy towarów i usług wewnątrz wspólnoty, uzyskania potwierdzenia aktywności numeru VAT danego podmiotu zgodnie z art. 27 Rozporządzenia Rady nr 1798/2003 z dnia 7 października 2003 r. System ten pozwala na uzyskanie szybkiej i dokładnej informacji.
piątek, 29 lipca 2011
niedziela, 24 lipca 2011
System VIES
System Wymiany Informacji o VAT - VAT Information Exchange System (w skrócie VIES) jest to system informatyczny pozwalający na automatyczną wymianę informacji pomiędzy państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, w zakresie transakcji dokonywanych wewnątrz Wspólnoty (nabycia i dostawy wewnątrzwspólnotowe towarów) oraz informacji o podatnikach VAT zarejestrowanych dla potrzeb handlu wewnątrzwspólnotowego. System ten składa się z krajowych baz danych połączonych we wspólną sieć Wspólnoty Europejskiej.
Podstawę prawną funkcjonowania systemu VIES stanowi Rozporządzenie Rady 1798/2003 z dnia 7 października 2003 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej.
Rozporządzenie to reguluje i sankcjonuje funkcjonowanie Centralnych Biur Łącznikowych (Central Liaison Office - CLO) jako instytucji koordynujących działanie VIES. W Polsce jest to Biuro Wymiany Informacji o VAT, ulokowane w strukturach Ministerstwa Finansów w Warszawie oraz Ośrodek Zamiejscowy w Koninie (Call Center). Do najważniejszych zadań tego ostatniego należy udzielanie podatnikom informacji w zakresie:
stosowania przepisów w zakresie podatku od towarów i usług w transakcjach wewnątrzwspólnotowych, tel.: (063) 242 33 55;
potwierdzania numerów identyfikacyjnych VAT zagranicznych kontrahentów, tel.: (063) 242 33 55, fax 240 19 89, email: numery.vat@mofnet.gov.pl lub listownie: Ministerstwo Finansów, Ośrodek Zamiejscowy Biura Wymiany Informacji o VAT w Koninie, ul. Poznańska 46, 62-510 Konin (wnioski należy składać na formularzu VAT-ID)
W Systemie Wymiany Informacji o VAT funkcjonują także izby i urzędy skarbowe oraz urzędy kontroli skarbowej.
VIES powstał w celu zapewnienia kontroli przepływu towarów między państwami członkowskimi. Daje on możliwość wykrywania wszelkich nieprawidłowości z tym związanych, a co za tym idzie, zapobiega powstawaniu strat we wpływach podatkowych. VIES pozwala każdej administracji podatkowej państw członkowskich, w dowolnym czasie uzyskać informacje o dostawach wewnątrzwspólnotowych oraz podatnikach VAT działających na wspólnym rynku UE.
Każdy podatnik VAT dokonujący transakcji wewnątrzwspólnotowych ma obowiązek posiadania unikalnego numeru VAT przyznanego dla potrzeb handlu wewnątrzwspólnotowego przez administrację podatkową państwa członkowskiego UE, w którym jest zarejestrowany na potrzeby VAT. Posiadanie takiego numeru uprawnia podatnika do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT 0% z tytułu dostawy wewnątrzwspólnotowej, zaś administracji podatkowej daje możliwość szybkiej weryfikacji statusu podatkowego polskiego i unijnego podatnika. W Polsce numer ten ma postać zwykłego numeru NIP poprzedzonego dwuliterowym kodem kraju, czyli "PL".
Administracje podatkowe państw członkowskich mają obowiązek - potwierdzania na wniosek podatników - numerów identyfikacyjnych VAT przydzielonych podatnikom dokonującym transakcji wewnątrzwspólnotowych. Daje to możliwość sprawdzenia czy nabywca towarów jest zarejestrowanym podatnikiem VAT dla celów handlu wewnątrzwspólnotowego, co stanowi formę zabezpieczenia podatnika przed nieuczciwymi partnerami handlowymi. Krajowe administracje podatkowe, a także Biura Wymiany Informacji o VAT, status podatkowy kontrahenta potwierdzają telefonicznie, faxem, listownie, pocztą elektroniczną, a w niektórych krajach także on-line. Z powodu bezpieczeństwa i ochrony danych, nie są udostępniane bezpośrednio nazwy podmiotu, którego dotyczy zapytanie, a jedynie potwierdzany jest lub też nie, stan faktyczny podany przez podatnika.
Dodatkowo Komisja Europejska, mając na względzie poprawę możliwości dostępu do weryfikacji numerów VAT, uruchomiła stronę internetową, na której podatnik może sprawdzić poprawność i ważność numerów kontrahenta, jak również upewnić się, że podmiot gospodarczy o podanym numerze VAT rzeczywiście istnieje.
Podstawę prawną funkcjonowania systemu VIES stanowi Rozporządzenie Rady 1798/2003 z dnia 7 października 2003 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej.
Rozporządzenie to reguluje i sankcjonuje funkcjonowanie Centralnych Biur Łącznikowych (Central Liaison Office - CLO) jako instytucji koordynujących działanie VIES. W Polsce jest to Biuro Wymiany Informacji o VAT, ulokowane w strukturach Ministerstwa Finansów w Warszawie oraz Ośrodek Zamiejscowy w Koninie (Call Center). Do najważniejszych zadań tego ostatniego należy udzielanie podatnikom informacji w zakresie:
stosowania przepisów w zakresie podatku od towarów i usług w transakcjach wewnątrzwspólnotowych, tel.: (063) 242 33 55;
potwierdzania numerów identyfikacyjnych VAT zagranicznych kontrahentów, tel.: (063) 242 33 55, fax 240 19 89, email: numery.vat@mofnet.gov.pl lub listownie: Ministerstwo Finansów, Ośrodek Zamiejscowy Biura Wymiany Informacji o VAT w Koninie, ul. Poznańska 46, 62-510 Konin (wnioski należy składać na formularzu VAT-ID)
W Systemie Wymiany Informacji o VAT funkcjonują także izby i urzędy skarbowe oraz urzędy kontroli skarbowej.
VIES powstał w celu zapewnienia kontroli przepływu towarów między państwami członkowskimi. Daje on możliwość wykrywania wszelkich nieprawidłowości z tym związanych, a co za tym idzie, zapobiega powstawaniu strat we wpływach podatkowych. VIES pozwala każdej administracji podatkowej państw członkowskich, w dowolnym czasie uzyskać informacje o dostawach wewnątrzwspólnotowych oraz podatnikach VAT działających na wspólnym rynku UE.
Każdy podatnik VAT dokonujący transakcji wewnątrzwspólnotowych ma obowiązek posiadania unikalnego numeru VAT przyznanego dla potrzeb handlu wewnątrzwspólnotowego przez administrację podatkową państwa członkowskiego UE, w którym jest zarejestrowany na potrzeby VAT. Posiadanie takiego numeru uprawnia podatnika do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT 0% z tytułu dostawy wewnątrzwspólnotowej, zaś administracji podatkowej daje możliwość szybkiej weryfikacji statusu podatkowego polskiego i unijnego podatnika. W Polsce numer ten ma postać zwykłego numeru NIP poprzedzonego dwuliterowym kodem kraju, czyli "PL".
Administracje podatkowe państw członkowskich mają obowiązek - potwierdzania na wniosek podatników - numerów identyfikacyjnych VAT przydzielonych podatnikom dokonującym transakcji wewnątrzwspólnotowych. Daje to możliwość sprawdzenia czy nabywca towarów jest zarejestrowanym podatnikiem VAT dla celów handlu wewnątrzwspólnotowego, co stanowi formę zabezpieczenia podatnika przed nieuczciwymi partnerami handlowymi. Krajowe administracje podatkowe, a także Biura Wymiany Informacji o VAT, status podatkowy kontrahenta potwierdzają telefonicznie, faxem, listownie, pocztą elektroniczną, a w niektórych krajach także on-line. Z powodu bezpieczeństwa i ochrony danych, nie są udostępniane bezpośrednio nazwy podmiotu, którego dotyczy zapytanie, a jedynie potwierdzany jest lub też nie, stan faktyczny podany przez podatnika.
Dodatkowo Komisja Europejska, mając na względzie poprawę możliwości dostępu do weryfikacji numerów VAT, uruchomiła stronę internetową, na której podatnik może sprawdzić poprawność i ważność numerów kontrahenta, jak również upewnić się, że podmiot gospodarczy o podanym numerze VAT rzeczywiście istnieje.
czwartek, 26 maja 2011
Obecny system podatkowy
Prawne podstawy nakładania obowiązków podatkowych stanowi obowiązująca od dnia 17 października 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483). W art. 217 ustrojodawca postanowił, że:
1.nakładanie:
◦podatków,
◦innych danin publicznych,
2.określanie:
◦podmiotów opodatkowania,
◦przedmiotów opodatkowania,
◦stawek podatkowych,
◦kategorii podmiotów zwolnionych od podatków,
◦zasad przyznawania ulg i umorzeń podatkowych
może następować wyłącznie w drodze ustawy.
Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 8 Konstytucji jej przepisy stosuje się bezpośrednio, chyba że Konstytucja stanowi inaczej. Oznacza to, że jeżeli w przepisach prawa podatkowego zawarte jest unormowanie sprzeczne z określonym przepisem Konstytucji, stosuje się przepis Konstytucji. Miejsce Konstytucji w systemie źródeł prawa podatkowego wymaga nadto, aby proces jego wykładni przebiegał w taki sposób, by dokonana interpretacja była zgodna z Konstytucją. W tej kwestii należy zwrócić uwagę na wytyczne Trybunału Konstytucyjnego, zawarte w uchwale z dnia 6 września 1995 r., sygn. W 20/94 (Orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego, 1995, nr 1, poz. 6, cz. II, s. 258-265), który wskazuje, iż w sytuacji, gdy jest możliwe takie wyłożenie przepisu, aby pozostawał on w zgodzie z Konstytucją, należy z tej możliwości skorzystać, odrzucając taką drogę interpretacji, która prowadzi do odczytania przepisu jako niekonstytucyjnego.
Na polski system podatkowy składa się dwanaście tytułów podatkowych, objętych materialnym szczególnym prawem podatkowym. Pojęcie podatku zostało zdefiniowane w art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) jako publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe i bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej. Przepisy Ordynacji podatkowej stosuje się również do opłat i innych niepodatkowych należności budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe, oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych.
Zasadniczy podział podatków jest następujący:
1.bezpośrednie, czyli:
◦podatek dochodowy od osób fizycznych,
◦podatek dochodowy od osób prawnych,
◦podatek od spadków i darowizn,
◦podatek od czynności cywilnoprawnych,
◦podatek rolny,
◦podatek leśny,
◦podatek od nieruchomości,
◦podatek od środków transportowych,
◦podatek tonażowy.
2.pośrednie:
◦podatek od towarów i usług,
◦podatek akcyzowy,
◦podatek od gier.
Część materialna ogólna i część proceduralna prawa podatkowego została uregulowana przepisami Ordynacji podatkowej.
1.nakładanie:
◦podatków,
◦innych danin publicznych,
2.określanie:
◦podmiotów opodatkowania,
◦przedmiotów opodatkowania,
◦stawek podatkowych,
◦kategorii podmiotów zwolnionych od podatków,
◦zasad przyznawania ulg i umorzeń podatkowych
może następować wyłącznie w drodze ustawy.
Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 8 Konstytucji jej przepisy stosuje się bezpośrednio, chyba że Konstytucja stanowi inaczej. Oznacza to, że jeżeli w przepisach prawa podatkowego zawarte jest unormowanie sprzeczne z określonym przepisem Konstytucji, stosuje się przepis Konstytucji. Miejsce Konstytucji w systemie źródeł prawa podatkowego wymaga nadto, aby proces jego wykładni przebiegał w taki sposób, by dokonana interpretacja była zgodna z Konstytucją. W tej kwestii należy zwrócić uwagę na wytyczne Trybunału Konstytucyjnego, zawarte w uchwale z dnia 6 września 1995 r., sygn. W 20/94 (Orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego, 1995, nr 1, poz. 6, cz. II, s. 258-265), który wskazuje, iż w sytuacji, gdy jest możliwe takie wyłożenie przepisu, aby pozostawał on w zgodzie z Konstytucją, należy z tej możliwości skorzystać, odrzucając taką drogę interpretacji, która prowadzi do odczytania przepisu jako niekonstytucyjnego.
Na polski system podatkowy składa się dwanaście tytułów podatkowych, objętych materialnym szczególnym prawem podatkowym. Pojęcie podatku zostało zdefiniowane w art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) jako publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe i bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej. Przepisy Ordynacji podatkowej stosuje się również do opłat i innych niepodatkowych należności budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe, oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych.
Zasadniczy podział podatków jest następujący:
1.bezpośrednie, czyli:
◦podatek dochodowy od osób fizycznych,
◦podatek dochodowy od osób prawnych,
◦podatek od spadków i darowizn,
◦podatek od czynności cywilnoprawnych,
◦podatek rolny,
◦podatek leśny,
◦podatek od nieruchomości,
◦podatek od środków transportowych,
◦podatek tonażowy.
2.pośrednie:
◦podatek od towarów i usług,
◦podatek akcyzowy,
◦podatek od gier.
Część materialna ogólna i część proceduralna prawa podatkowego została uregulowana przepisami Ordynacji podatkowej.
poniedziałek, 2 maja 2011
Zmiany w opodatkowaniu najmu ryczałtem ewidencjonowanym
Oświadczenie o wyborze formy opodatkowania do 20 stycznia 2010 r.
Ustawa przewidująca jednolitą 8,5-proc. stawkę ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych dotyczących najmu, nie wprowadza żadnych przepisów przejściowych w zakresie stosowania zasad opodatkowania najmu ryczałtem. Oznacza to, że zgodnie z art. 9 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, dokonany w latach poprzednich wybór podatnika w zakresie korzystania ze zryczałtowanej formy opodatkowania jest wiążący, chyba że zrezygnuje z niej w terminie do 20 stycznia roku kalendarzowego. Tym samym osoby, które wcześniej stosowały ryczałt ewidencjonowany, mogą kontynuować jego rozliczanie na podstawie nowej stawki począwszy od 1 stycznia 2010 r.
Natomiast osoby, które do tej pory korzystały z ogólnych zasad opodatkowania, a chcą to zmienić, muszą złożyć oświadczenie o wyborze zryczałtowanej formy opodatkowania nie później niż do 20 stycznia 2010 r.
Osoby, które planują rozpoczęcie wynajmu nieruchomości w trakcie 2010 roku, powinny takie oświadczenie złożyć przed rozpoczęciem najmu, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu z tego tytułu.
Nowe zasady opodatkowania najmu ryczałtem ewidencjonowanym zostały wprowadzone przez ustawę z dnia 17 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego oraz o zmianie niektórych innych ustaw.
Nowelizacja ustawy zniosła limit przychodów w wysokości 4 tys. euro, powyżej którego stosowana była 20% stawka w zakresie opodatkowania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1 a ustawy z 20 listopada 1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. nr 144, poz. 930 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.
Zgodnie z nowym brzmieniem przepisów ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, znowelizowanym przez ustawę z dnia 17 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego oraz o zmianie niektórych innych ustaw, Podatnicy którzy w 2010 r. opodatkują przychody z umów najmu zawartych poza działalnością gospodarczą ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, bez względu na wysokość tych przychodów, zapłacą ryczałt według stawki 8,5%. Nowela została podpisana przez Prezydenta RP 08 stycznia 2010 r. z mocą obowiązywania od dnia 01 stycznia 2010 r.
Ustawa przewidująca jednolitą 8,5-proc. stawkę ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych dotyczących najmu, nie wprowadza żadnych przepisów przejściowych w zakresie stosowania zasad opodatkowania najmu ryczałtem. Oznacza to, że zgodnie z art. 9 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, dokonany w latach poprzednich wybór podatnika w zakresie korzystania ze zryczałtowanej formy opodatkowania jest wiążący, chyba że zrezygnuje z niej w terminie do 20 stycznia roku kalendarzowego. Tym samym osoby, które wcześniej stosowały ryczałt ewidencjonowany, mogą kontynuować jego rozliczanie na podstawie nowej stawki począwszy od 1 stycznia 2010 r.
Natomiast osoby, które do tej pory korzystały z ogólnych zasad opodatkowania, a chcą to zmienić, muszą złożyć oświadczenie o wyborze zryczałtowanej formy opodatkowania nie później niż do 20 stycznia 2010 r.
Osoby, które planują rozpoczęcie wynajmu nieruchomości w trakcie 2010 roku, powinny takie oświadczenie złożyć przed rozpoczęciem najmu, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu z tego tytułu.
Nowe zasady opodatkowania najmu ryczałtem ewidencjonowanym zostały wprowadzone przez ustawę z dnia 17 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego oraz o zmianie niektórych innych ustaw.
Nowelizacja ustawy zniosła limit przychodów w wysokości 4 tys. euro, powyżej którego stosowana była 20% stawka w zakresie opodatkowania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1 a ustawy z 20 listopada 1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. nr 144, poz. 930 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.
Zgodnie z nowym brzmieniem przepisów ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, znowelizowanym przez ustawę z dnia 17 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego oraz o zmianie niektórych innych ustaw, Podatnicy którzy w 2010 r. opodatkują przychody z umów najmu zawartych poza działalnością gospodarczą ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, bez względu na wysokość tych przychodów, zapłacą ryczałt według stawki 8,5%. Nowela została podpisana przez Prezydenta RP 08 stycznia 2010 r. z mocą obowiązywania od dnia 01 stycznia 2010 r.
środa, 13 kwietnia 2011
System Podatkowy
System podatkowy to zespół podatków, które funkcjonują równocześnie w obrębie danego państwa i tworzą całość zarówno w sensie prawnym jak i ekonomicznym.
W jego skład wchodzą zarówno przepisy, które związane są z samymi podatkami jak i określające podmioty pobierające podatki, płatników podatków i instytucje wyznaczające wysokość i warunki płacenia podatków.
Podatki jako, że są podstawowym dochodem budżetu państwa, to istotne jest, aby obowiązujący w danym kraju system podatkowy funkcjonował poprawnie i sprawnie, gdyż wpływa to na rozwój danego kraju.
System podatkowy jest jednym z narzędzi, który umożliwia budżetowi państwa sprawowanie jego funkcji redystrybucyjnej. Jest to możliwe dzięki ulgom i zwolnieniom podatkowym, zróżnicowanym stawkom podatkowym podatków pośrednich oraz progresywnym opodatkowaniu dochodów.
Polski system podatkowy
Podstawy nakładania obowiązków podatkowych w Polsce określone są w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku. Zgodnie z art. 217 Konstytucji wyłącznie w drodze ustawy może odbywać się nakładanie podatków i innych danin publicznych oraz wyznaczanie podmiotów i przedmiotów opodatkowania, obowiązujących stawek podatkowych, grup podmiotów, które są zwolnione z płacenia podatków, zasad dotyczących stanowienia ulg i umorzeń podatkowych.
Polski system podatkowy złożony jest z jedenastu tytułów podatkowych, które są objęte materialnym szczególnym prawem podatkowym.
Należą do nich:
podatki bezpośrednie, czyli te które są nakładane na dochód lub majątek podatnika podatek dochodowy 2013 od osób fizycznych ( podatek PIT ), podatek dochodowy od osób prawnych ( podatek CIT ), podatek od spadków i darowizn, podatek od czynności cywilnoprawnych, podatek rolny, podatek leśny, podatek od nieruchomości, podatek od środków transportowych, podatek od posiadania psów, podatki pośrednie, czyli te które są płacone podczas nabywania dobra podatek od towarów i usług ( podatek VAT ) i podatek akcyzowy, podatek od gier.
Oprócz Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej kwestie podatków i związanych z nimi obowiązków reguluje także Ordynacja Podatkowa z 29 sierpnia 1997 roku.
W jego skład wchodzą zarówno przepisy, które związane są z samymi podatkami jak i określające podmioty pobierające podatki, płatników podatków i instytucje wyznaczające wysokość i warunki płacenia podatków.
Podatki jako, że są podstawowym dochodem budżetu państwa, to istotne jest, aby obowiązujący w danym kraju system podatkowy funkcjonował poprawnie i sprawnie, gdyż wpływa to na rozwój danego kraju.
System podatkowy jest jednym z narzędzi, który umożliwia budżetowi państwa sprawowanie jego funkcji redystrybucyjnej. Jest to możliwe dzięki ulgom i zwolnieniom podatkowym, zróżnicowanym stawkom podatkowym podatków pośrednich oraz progresywnym opodatkowaniu dochodów.
Polski system podatkowy
Podstawy nakładania obowiązków podatkowych w Polsce określone są w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku. Zgodnie z art. 217 Konstytucji wyłącznie w drodze ustawy może odbywać się nakładanie podatków i innych danin publicznych oraz wyznaczanie podmiotów i przedmiotów opodatkowania, obowiązujących stawek podatkowych, grup podmiotów, które są zwolnione z płacenia podatków, zasad dotyczących stanowienia ulg i umorzeń podatkowych.
Polski system podatkowy złożony jest z jedenastu tytułów podatkowych, które są objęte materialnym szczególnym prawem podatkowym.
Należą do nich:
podatki bezpośrednie, czyli te które są nakładane na dochód lub majątek podatnika podatek dochodowy 2013 od osób fizycznych ( podatek PIT ), podatek dochodowy od osób prawnych ( podatek CIT ), podatek od spadków i darowizn, podatek od czynności cywilnoprawnych, podatek rolny, podatek leśny, podatek od nieruchomości, podatek od środków transportowych, podatek od posiadania psów, podatki pośrednie, czyli te które są płacone podczas nabywania dobra podatek od towarów i usług ( podatek VAT ) i podatek akcyzowy, podatek od gier.
Oprócz Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej kwestie podatków i związanych z nimi obowiązków reguluje także Ordynacja Podatkowa z 29 sierpnia 1997 roku.
Subskrybuj:
Posty (Atom)